Hörmətli cənab Prezident.

Mənim 68 yaşım var. Hələ keçən əsrin 70-ci illərində tələbə olarkən türk dünyasında baş verənlərlə maraqlanır, çətinlikdə olan qardaşlarımız üçün ürəyimdə dualar edirdim.

Həmin illər ən çox dinlədiyim Zeynəb Xanlarovanın mahnıları idi. Həmin musiqiləri dinləyərək Azərbaycandakı qardaşlarımı düşünürdüm.

Bu illər ərzində həkimlik oxudum, baş həkim dərəcəsinə qədər yüksəldim. Həmişə Azərbaycan bayrağını Türkiyə bayrağı ilə yanaşı asdım. İllər bu həsrətlə keçirdi.

Nəhayət, müjdəli xəbərlər aldıq. Azərbaycan müstəqillik qazandı. Azadlığa yeni qovuşmuş qardaş ölkəmizin həmin illər maddi, iqtisadi sıxıntıları var idi. İşlədiyim xəstəxanada ilk ianəni verməklə yardım kampaniyasına başladım. Topladığım pulları o vaxt Ankarada işləyən azərbaycanlı tanışımla qardaş ölkəyə göndərdim. Bu fəaliyyətimlə qürur duyurdum. Əminəm ki, gələcəkdə də övladlarım bununla qürur duyacaq.

Şükürlər olsun ki, Allah indi yaşadığımız bu günləri də mənə qismət etdi. Hər gün verdiyiniz yeni-yeni müjdələri həyəcanla izləyirəm.

Hörmətli və əziz Prezidentim,

Övladlarıma da daim bəhs etdiyim çətin günlər, şükür olsun ki, arxada qaldı. Artıq ölkənizin heç nəyə ehtiyacı yoxdur, güclüsünüz, zirvədəsiniz.

Tanklarınızdan atılan mərmiləri böyük qürurla və sevinclə izləyirəm, çünki onlar ürəyimdə illərlə yaşayan kini, nisgili, ağrı-acını silib aparır.

Ürəyim daim Sizinlə, azərbaycanlı qardaşlarımladır. Sizdən eşidəcəyim Qələbə xəbəri mənimlə yanaşı, illərlə ürəyində həsrət gəzdirən insanların nisgilinə də son qoyacaq.

Dualarımız Sizinlədir. Allah yardımçınız olsun.

Hörmətlə,

Gürbüz Turğay

Türkiyə Respublikası, İstanbul şəhəri.